…
το ίδιο και εγώ! Εντάξει έλειψα μόνο 3 μήνες και ελπίζω το blog
μου να έλειψε σε
κάποια ψυχή εκεί έξω, εμένα πάντως μου έλειψε πολύ!
Ο
λόγος της απουσίας μου από το αγαπημένο μου hobby (γιατί έτσι θέλω να το βλέπω)
τη συγγραφή, δεν ήταν κανένας φοβερός και τρομερός… απλά δεν είχα καμία, μα
καμία έμπνευση. Δεν υπήρχε τίποτα που να είχα να μοιραστώ ως πρωτογενές ή
τουλάχιστον αξιοπαρουσίαστο καθώς τίποτα τέτοιο δεν συνέβαινε και σε εμένα την
ίδια.
Όσοι
με γνωρίζουν και προσωπικά, γνωρίζουν επίσης καλά ότι το μόνο πράγμα που
κυριαρχεί στην καθημερινότητα μου είναι η ΔΟΥΛΕΙΑ! Και τι άλλο να είναι δηλαδή
εφόσον - για όσους είναι ακόμα τυχεροί –
η δουλειά είναι το μόνο που μας έχει απομείνει. Όλα τα άλλα μοιάζει να μας τα
έχουν πάρει… διασκέδαση, ελπίδα, χαμόγελο, αισιοδοξία…. Ζούμε σε μια εποχή –
όχι δεν θα πολιτικολογήσω – που όταν ήμασταν μικροί δεν φανταζόμασταν ποτέ ότι
θα έρθει…
Με
θυμάμαι μικρή, να ζω μια πραγματικά ευτυχισμένη παιδική, εφηβική και μέχρι και
πριν 1 χρόνο περίπου, ενήλικη ζωή και τώρα το μόνο που ζούμε όλοι – Όποιας Ηλικίας
– είναι μια μιζέρια μέσα στον φόβο και την ανασφάλεια.
Βέβαια
ίσως έπρεπε να την ψυλλιαστούμε τη δουλειά όταν στο πολύ πρόσφατο παρελθόν,
ακόμα και ένα 5χρονο είχε κανονικά δικό του κινητό και τώρα οι γονείς του δεν
έχουν να του πάρουν ρούχα για να βγάλει τον χειμώνα…
Όπως
και να’ χει, όπως είπα και πριν δεν θα πολιτικολογήσω, το αντίθετο θα έλεγα…
Σε
αυτό το μίζερο κλίμα λοιπόν και εγώ, δεν είχα μυαλό να γράψω ούτε μισή
διαδικτυακή αράδα, μέχρι που επέστρεψε η αγαπημένη μου Riri (η Rihanna καλέ!).
Η
πρώτη φορά που άκουσα τη φωνή της – εγώ και όλο το σύμπαν – ήταν πριν 5 χρόνια,
όταν ακόμα σπούδαζα στη Βαρκελώνη (Θεέ μου έγιναν 5 κιόλας…. Μαμά μη φωνάζεις ΚΑΠΟΙΑ
στιγμή θα πάω να το πάρω το πτυχίο για το κάδρο lol) που έκανε το μεγάλο μπαμ με
το τραγούδι Umbrella.
Τι επιτυχία… τι φωνή…ε ναι, και τι κορμί! Από την πρώτη στιγμή που την είδα, ένας
έρωτας γεννήθηκε! Έχω αγαπήσει τη φωνή της, τα τραγούδια της αλλά και το μαγευτικό
πρόσωπο της, που θεωρώ ότι είναι το ομορφότερο του κόσμου….
Όπως
ήταν φυσικό, η Riri
ήταν αναμενόμενο
να κάνει τεράστια καριέρα και μέχρι σήμερα – αφού μεσολάβησε ένας ξυλοδαρμός που
έκανε τον γύρω του κόσμου, ατελείωτες κουπ και ακόμα πιο ατελείωτες, μη επιτυχημένς, ενδυματολογικές
επιλογές – τα τραγούδια της να γίνονται Νο1 αγαπημένα από το πρώτο κιόλας άκουσμα.
Και
από το μεταφορικό «σήμερα» της Rihanna,
φτάνουμε στο κυριολεκτικό σήμερα – ή μάλλον χθες – το δικό μου.
Η
Riri
επέστρεψε… με το
ολοκαίνουριο της τραγούδι «We
Found
Love…IN
A
HOPELESS PLACE»
(το ακούτε από το παρακάτω λινκ) και μαζί της επέστρεψα και εγώ ή καλύτερα η αισιοδοξία μου!
Μπορεί
τα πάντα γύρω μας να μοιάζουν ή και να είναι σκ@@τά και να ζούμε και εμείς σε
ένα “Hopeless Place”
αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να χάνουμε την ελπίδα, το χαμόγελο, την
αισιοδοξία και την αγάπη μας για όλα αυτά τα πράγματα (δεν αναφέρομαι στα
3000000 ζευγάρια παπούτσια) και τους ανθρώπους που μας κάνουν να νιώθουμε
καλύτερα! Πρέπει, ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να συνεχίσουμε να ελπίζουμε και να χαμογελάμε!
Μόνο αυτό θα μας «σώσει».
Αφιερωμένο
σε όλους τους ΑΑ – Ανώνυμους Αισιόδοξους – εκεί έξω!
